کشمش طلایی امروز منبع غنی آنتی اکسیدان است. آنتی اکسیدان هایی که از غذا دریافت می کنیم بسیار مهم هستند زیرا می توانند از بدن در برابر آسیب سلولی ناشی از عوامل طبیعی مانند افزایش سن و عادات مضر محافظت کنند.
مطالعات نشان می دهد که آنتی اکسیدان ها خطر ابتلا به بیماری های مزمن مانند دیابت، پوکی استخوان و سرطان را کاهش می دهند.
فیبرهای محلول موجود در کشمش طلایی به هضم غذا کمک کرده و به عبور راحت‌تر غذا از روده کمک می‌کند. همچنین حاوی اسید تارتاریک، پروتئینی با خواص ضد التهابی است.
تحقیقات نشان می دهد که اسید تارتاریک می تواند عملکرد روده را با تغذیه باکتری های مفید در روده بهبود بخشد. علاوه بر این، کشمش طلایی حاوی مواد معدنی مفیدی مانند آهن، مس، منیزیم و پتاسیم است. اینها مواد معدنی قلیایی یا اساسی در مقیاس pH هستند و می توانند به تعادل اسید معده کمک کنند.
آنتی اکسیدان هایی مانند اولئانولیک و اسید لینولئیک موجود در کشمش ضد باکتری هستند و می توانند باکتری هایی را که باعث تشکیل پلاک در دهان می شوند، مهار کنند. همچنین می تواند با حفظ سطح pH از اسیدی شدن بیش از حد بزاق و پوسیدگی دندان جلوگیری کند.
آیا کشمش از سرطان (کم خونی) پیشگیری می کند؟ به خصوص کشمش سیاه سرشار از آهن، مس و ویتامین هایی است که برای تولید گلبول های قرمز و انتقال اکسیژن در بدن ضروری است. به این ترتیب می تواند به پیشگیری از کم خونی کمک کند.
پلی فنول ها، یکی از آنتی اکسیدان های موجود در کشمش، می توانند به محافظت از سلول های چشم در برابر آسیب رادیکال های آزاد و اختلالات چشمی مانند دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن و آب مروارید که این آسیب می تواند منجر شود، کمک کند.
انگور را چگونه باید مصرف کرد؟ انگور را می توان به روش های مختلفی مصرف کرد. هم سبز و هم کشمش طلایی بسیار مفید هستند. می توانید انگور را با آب میوه یا کمپوت به صورت تازه مصرف کنید.
همچنین می توان آن را به عنوان میان وعده نیز با افزودن آن به باستا و کیک میل کرد. همچنین می توانید از سرکه انگور به صورت ساده یا با افزودن آن به سالاد استفاده کنید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.